Suskun
Konuşmaz
Dil de küskünlüğün yorgunluğu
Uykumu pışpışlamış
Düşler mi yoğurmuş
Sabahın koynuna
Suskunluğu sunmuş
Dumanı üstünde
Kokusu miski amber
Ne yenir
Ne içilir
Daldırır düşlere
Suskunluğun harfleri
Mors alfabesine takla attırır
Çözemezsin urgan dolanır dolanır boynuma can verdim vereceğim
Ve düşer
Söz
İntiharların eşiğindeki
Çığlığa
Sessiz çığlığa
Sözde boyunsuz dolanır
Asılır urgana
Suskunluk oturdu soframa
Konuşlana konuşlana
Çay soğudu acı demi boğazımda
Peynir üşüdü torak bir tuz edasında
Zeytin ona hiç dokunamadım
Sustuğun gözlerle baktı bana
Domatesler sularını salmış içli içli ağlıyor
Salatalıklar infazlarından sonra sıraya dizilmiş meftalar gibi
Ekmeğimiz bölünmüş aramızda ki mesafeleri daha bir netleştiren objektif gibi
Sofram da cinayet var
Dokunamadım
Tütün bas dedim yaralarına
Tütüne b/astım kendimi
Şimdi duman duman
Tütünle suskunluğa
Sessizliğe
Bir sayfa çevirdim
Adına da gün
Ömür
Kader
Dedim dedim durdum
Suskun sevgiliye
SİBEL KARAGÖZ