İnsan dermanını nerde olsa tanır
Kuramsal bir derdin pençesindeyken
Gözlerin tamamlıyor gizlerime çizdiğim
Tablonun eksiğini
Ama hayata tutunmanı
Elinden tuttuğun kişi sağlamıyor
Bir yanlışa ancak böyle gidilir
Hataların hep kusuru olacaklar geleceğinin



Sarsılabilirsin,
Sıkı tutun hayatına değiniyorum
Sallanmak için berbat bir evin beşiğine doğmuşsun
Kötü kaderin hep kederin olacak belli ki
Benim penceremden görünen;
Ailen anonim bir çekirdeği toplumun
Annen sende kendini görünce sevememiş seni
Kardeşin senden çok küçük
O yüzden asla sevmedin onu
Babansa sana hiç sarılmıyor
Ve saçların dışında her şey kötülüğe uzuyor,
Delirmek için daha neyi bekliyorsun?



Gölgenden kaçtığın yerlerde keşke kendine rastlasaydın
Şimdi nereye gitsen kusacak seni ortamlar
Denizin ortasındaki ada feneri gibi parlayacaksın,
Kurtuluşun yok!
Ah! Öğrenmeliydin işte zamanında
Birazcık siyaseti ve reddetmeyi bazen
Fakat artık çok geç!
Şimdi her davete icabette sıkıntıdan boğulacaksın.



Bana azıcık güvenseydin kurtulabilirdin sorunlarından
Soruların karanlık koğuşlara hapsetmezdi ikindisini delirmenin
Bağırmanın tam vakti ama sen ahmakça susuyorsun
Öyleyse ötele serzenişlerini
Öğle üzeri ne güzel de yakar güneş
Sen istedin, şu an en zamansız zamanı yenilginin.



Elin diyorum,
Hâlâ yanlış kişiyi tutuyor
Beni unutma
Yanlışını unut gitsin!