...Sürgün Edildiğimin Faslına Bir Girizgâh...

Bu öyle bir sürgün ki târifte târifi yok
Ne yeryüzü anlatır depremini cismimin
Ne gökyüzü dayanır dilimdeki feryâda
Belki de ahvâlimin dünyada ârifi yok
Mecnun yâhut Züleyhâ gölgesidir ismimin
Onların ıstırâbı zerre kalır deryâda
Bu öyle bir sürgün ki ötelerde yazılmış
Sürgün edildiğimin adı kalbe kazılmış

Bu öyle bir esrâr ki yokluktan yasaklıdır
Her zerremi dolaşıp gönlümü püryân eder
Biçâre kalışımın sefâsını sürer de,
Târumâr iken cismim sorsan hep o haklıdır.
Kendini gizler amma hâlimi âyân eder,
Aşıklık defterimi günden güne dürer de.
Bu öyle bir esrâr ki cevapsız bırakılmış
Sürgün edildiğimin harflerine takılmış

Bu öyle bir yangın ki külü kül edip durur
Sudan medet beklesem tövbeye düşer yolum
Bin asırdan az değil sanki zuhur edişi
Sönmeye yanaşmaz da yakar yakar kavurur
Alevden müteşekkil vaktâki elim kolum
Emre itaat edip yakmaktır onun işi
Bu öyle bir yangın ki yüreğime atılmış
Sürgün edildiğimin hamuruna katılmış

Bu öyle bir girdap ki merhameti bulunmaz
Bakışlarım dokunsa çeker avcuna alır
Yalvarışım kâr etmez, görülmemiş muammâ
Yeyip yuttuklarının alâmeti bulunmaz
Ne gölgesi görülür ne dilde ismi kalır
Cihanda yalnızca ben eline düştüm amma
Bu öyle bir girdap ki kirpiğime asılmış
Sürgün edildiğimin zulmünde son fasılmış