Fahrunnisa! Ruhumun incindiği bir anda
Gözyaşlarım usulca akarken yazıyorum
Sevgi saygı kalmamış nerdeyse dört bir yanda
İçimdeki umudu yakarken yazıyorum

"Keşke diyene kadar karanlığı silmeli
Cahil, ilimden önce edebini bilmeli
Güzel yaşamak lazım, hem de güzel ölmeli"
Dediğim cümlelerden bıkarken yazıyorum

Fahrunnisa! Hayat bu, kimine kolay gelir
Kimi yıldan usanır kimine gün ay gelir
Saray mahpusa döner, kuyular saray gelir
Düşünceler canımı sıkarken yazıyorum

Dağ gibi babam gitmiş sahipsiz kalmışım bak
Gençliğim veda etmiş saçlarıma düşmüş ak
Aynanın karşısında, elimde kırık tarak
Dönüştüğüm enkaza bakarken yazıyorum

Fahrunnisa çözmek zor binlerce bulmacayı
Belki sağ kalır ruhum kurtarırsam paçayı
Kusura bakma sana içirmedim bi çayı
Bunu bile kafama takarken yazıyorum.