KÎRLÉŇDÎ DÜŇYÄMIŽ

Çiçekler yetişmiyor artık arılar bal yapsın.
Günahlara bogulduk biz mevlam ne etsin
Doğayı kirletip denize attık baliklar ölsün,
Ve sonunda dünyayı deyil kendimizi bitirdik.

Koşturuyor devlet belediyeler bulamıyor çare,
Hakkında gelinmez oldu bu hastaliga bir deva,
Acimadik doğaya tabiata boyun egelim yaraya,
Ve biz esir kaldik artik insanligin ölümüne.

Saglimiz kadar di bize emanet olan dünyamız,
Sahip cikmaliydik değerli olan degerlerimize,
Dünyaya bizi sığdıran Rabbimize Şükür etcektik
Ve biz kendimizi sigdiramadik yalan dünyaya.

Ozanlar tabakasını deldi geçti tüm ülkeler
Başa cikamadilar bu illet denen hastalığa,
Uzayda bile kaç çöplüğü olan usulsüz devletler
Ve sizi goremiyoruz artık er meydanlarinda.

Yaşlılarımız atalarımız sahipsiz kaldılar evlerde
Oyuncak oldular yeni büyüyen yetmelere,
Kıyamet alametleridir dercesine acilar sardı
İsrafil (a.s) yakindir ozman sûra uflemesi....