anlamıyor musun

bu gelişler başka gecelere ait

tuhaf bir ışık bu yıldızlar

unutulmaya bırakılmış onlar

bu sular ömür boyu akan sular

.....

kesin bir kopuş mu bu yoksa

ağırlığı bile hissedilmeyen ağıtlar

acelen ne nereye

tutsaksın işte tutsak olmanın bilinciyle

yaşıyor ve yaşadıkça

beyninde her an büyüyen ur

dayanılmaz boyutlarda

hayvanlar getiriyor sana

tarihin derinliklerinden

......

kurtuluşun gecikebilir

belki de yok böyle bir şey

baksana özgürlüğünü alan gitmiş

geçip gitmiş kanlı duvarlarından cehennemin

sen hala,biz hala umut bekleriz

kızıla çalan mavisinde gecenin

......

yıllar geçer ve unutulmaya bırakılmıştır

sonsuz tren yolculuklarında kalan anılar

bir zaman sonra ey zaman denilir

biz unuttuğumuz gramerimize mahkümuz

nereden gelirse gelsin ayrılık rüzgarları

biz yine geçeriz çaresiz kendimizden

belki kendi yüksekliğine tutsak

bir dağ oluruz

belki kendi balıklarını dışlayan

bir nehir...