Sararmış şiir yaprakları
Gizli,saklı
Dökülür harf harf cümlelere
Karışır düşlerime
Bütün dualarıma
Ìnce bir söz
Aralık pencereme düşer
Güz yangınları mı bu
Alev alev
Bütün kelimelerimi yakar
Acının da en soylusu
En kibarı
Sorularda ne kadar zor
Hep koşar adımlarla
Bir telaşla
Bittiğin vakit
Kaç Saat ?
Beyaz duygular
Kara Geceye düşer
Çatısında..
Kar Güneş’i açar
Hayat göçüp gidiyor işte
Ömür dediğin nedir
Yıllar geçer
Ama biz
Bir kaç saate
Sığdırırız hatıraları
Çoğunu unutmuş
Yada hatırlamak
İstemeyiz belki de
Güzel anıları
Bir kaç resim
Çerçevesinde saklarız hep
Geçmiş gelecekte
Hep özlemimiz olur
Fotoğraflarla konuşmaya
Başladığımız zaman
Sonra ki cümlelerimiz
Sürgün...
İnsan bakıp da
Göremediği yerdedir
Çoğu kez
Söylediğin şarkı da
Sensin aslında
Yazdığın şiirde
Farkında değilsen de
Kendin yazar
Kendin söylersin
Kendin çizersin
Çığlıksız bir düşüş
İnsanı sessiz kalmaya
Zorlayan acıdır
Şu iki günlük
Dünya diliminde
Rüzgarı arkama alıp
Ben...
Bir daha ağlayacağım
Sonra...
Sonra geçecek bu acı

Duvardaki bu cansız resim gibi



sevay