Nice şehitler verdik, bir damla yaş akmadı.
Halimize bakıp da ağlıyor Çanakkale.
Seyit onbaşım asla, direnmekten bıkmadı.
Dünümüzü bugüne bağlıyor Çanakkale.

Şu dünyaya bir sorun; cümle alem şahitler.
Nerede kaldı bilmem ettiğimiz ahitler.
Ne oldu size diye haykırıyor şehitler.
Gözümüzde yaş olup çağlıyor Çanakkale.

"Kahramanlar yürüdü, kimi dönmedi geri,
Her cephede büyüyüp, şahlandı Türk askeri,
Biz yarattık coşkuyla, bu en büyük zaferi."
O günkü ruhumuzu öğlüyor Çanakkale.

Neydik, ne olduk canlar, hele bakın şu işe.
Saç sakala karıştı, hepten döndük dervişe.
Kimler dur diyecek ki bu hale ve gidişe.
Yüreklerde bir sızı dağlıyor Çanakkale.

Dehasıyla çökertti, düşmanın muradını.
O Mustafa Kemal ki, unuttular adını.
Nasıl etmeyeyim ki, rahmet ile yadını.
Ona bu büyük aşkı sağlıyor Çanakkale.

Susup, eyvah diyerek çareler arar olduk.
Bir kıvılcım oduna, yanıp yanıp kavrulduk.
Nasıl bu hale geldik, nasıl böyle yorulduk.
Beni tarihim ile eğliyor Çanakkale.

"Rüzgârın fısıltısı "Duyun ey Millet!" diyor.
Artık şu kan uykudan "Uyan ey Millet! diyor.
Yeniden kapılara "Dayan ey Millet!" diyor."
Gözlerimin demini buğluyor Çanakkale.

Islah eyle Ya’Rabbim, koca Millet dardayız.
Ölü toprağı mı bu, derin uykulardayız.
Çürüyüp küf mü tuttuk, anlaşılmaz sırdayız.
Paslanan yerlerimi yağlıyor Çanakkale.

Kul Fikret’im şaşırdı, farkımıza ne oldu?
O feleği sindiren çarkımıza ne oldu?
Yıldırımlar yaratan ırkımıza ne oldu.
Mazimizi bu güne yeğliyor Çanakkale.

Mehmet Fikret ÜNALAN
18 Mart 2020 Saat 00.55
Güzelçamlı/Kuşadası