Ölüm çanları çalıyor benim için petra...
Seni içime mumyaladim yaşarken öldüm senle
Karlı dağ gibi çöktün yüreğime üşüyorum petra..
Kabir azabı gibi düştün aklıma ölüyorum petra...
Dilsizin yıllarca konuşmadığı Kelimeler zemzem gibi doldu boğazıma konuşamıyorum..petra haykıramıyorum
Zehir zemberek bir hayatın insafsız kanatlarının altına esir düştüm.. kurtar beni dayanamıyorum petra...
Son durakta son yolcuyum yorgunum yalnızım..tez yetiş bana
Öldükten sonra yaşayalım petra.. bıraktığın yerdeyim gel gelde yaşat beni
Alnımdaki soğuk ter gözyaşlarıma karışıyor..petra tutamıyorum zamanı seni kendimi..
Aynı kavanozda külenelim petra...
Aynı kalemin mürekkepinden dökülelim aynı defterin ak yüzüne.. Aynı toprakta yeşerelim..
Aynı tapınakta kutsal dileklere beraber şahit olalım...orta doğunun kayıp seslerinde var olalım.. aynı tütünü içelim.. aynı yıldızı tutalım aynı dileği umut edelim.. ama gün doğmadan ama bahar son bulmadan Allahsız rüyalardan uyanmadan.. aynı anda ölelim ki cennet gülüşünü yitirmeden yetişelim..
..yaşarken doyamadığım varlığım..
Öldükten sonra var olacakmısın..var olacakmıyız..
Ahh petra... renk değiştiren mevsimler eskidiğimizin kanıtıdır.. her sararan yaprakta ahımız var.. sadece
Tozlu raflarda adımız aynı kavanozda külümüz çınarlık bir sevdamız geride kalmalı. cemilada öldü petra elveda sırası bizde de haydi davran ölelim petra..
Cihan Aydın