Acılarım, dertlerim sanki olmuş sıradan
Kara bağlamıyorsun yüzüme gülme bari.
Derdi veren alırmış, sığındığım yaradan
Madem ağlamıyorsun yüzüme gülme bari.


Böyle ayrılıkları hiç bir yaren dilemez
Başına geleceği kmse önce bilemez
İçi kan ağlıyorken öylesine gülemez
Madem ağlamıyorsun yüzüme gülme bari.


Birlikte çıkmadık mı sevda denen bu yola
Hiç bir zaman vermedik yorulsak bile mola
Düşmanlar karşısında giriyorduk kol kola
Madem ağlamıyorsun yüzüme gülme bari.


Gelecek hayalini ilmek ilmek işledik
Mutlu günlerimizi beraberce düşledik
Yıkıldığımız anda tekrar baştan başladık
Madem ağlamıyorsun yüzüme gülme bari.


Şimdi nerelerdesin, uzaktasın çok uzak
Bizi ayrı görenler kuruyor türlü tuzak
Sol yanıma değiyor sanırım bin bir azak
Madem ağlamıyorsun yüzüme gülme bari.


Hayat çok acımasız, ben de geçtim çok şeyi
Leyla oldum olalı unuttum hep neşeyi
İster uzaklardan bak, istersen dön köşeyi
Madem ağlamıyorsun yüzüme gülme bari.


Leyla İnan
(İstanbul - 18.03.2020 - 20.22)
*Şiirime içten yorumuyla can veren canım arkadaşım Dr. Semra Güvenç e teşekkürler