Uyandık Aysun Hanım
Sahipsiz kapıların
Özgürlüğe açılması gibi aralandı gözlerimiz
Apaydın her yer
Gökyüzü bizi uyutunca
Geceliğini çıkarmış üzerinden
Ve böylece tekrardan gücün büyüsüne kapılıyoruz
Günahsız, yaş bir ağaçmışçasına alev alıyoruz
İnsan içine girince.
Pusatsız tütünsüz ve mutsuz
Göz göre göre yanıyoruz Aysun Hanım.


Buralarda kahrolmaktansa
Gidelim Aysun Hanım
Ayaklarımızın,
Aklımızın,
Kalbimizin götürdüğü yerlere gidelim
Kuş ölülerini doldurup ceplerimize;
Kaçıp kurtulalım bu itiş kakıştan.
Hüzünlü ve huzurlu da yaşanılabilir Aysun Hanım
Kendimiz ve kelebekler için ağlayalım en çok
Ve ağlayalım uzun uzun Dünya için
Dünya: Yazık ki bizim yüzümüzden kocaman bir enkaz
Telaş etmeyin Aysun Hanım
Aramamıza gerek yok
Nasılsa huzur kendiliğinden gelir bulur bizi
Siz de fark ettiniz mi Aysun Hanım?
Az ağlamamız gereken şeyler ne kadar da az.


Yola koyulmadan önce bilmelisiniz
İlkyaz bitmedikçe ben düzelmem Aysun Hanım
Ayrıca söylemiş miydim
En çok kışı sevmeseydim Hıdırellez ateşi olacaktım
Güzel kızların üzerimden atlaması olacaktı ödülüm
Hep kırdığım gönlümü alacaktım böylelikle
İlk kez söylüyorum ve
Bana inanmak zorundasınız Aysun Hanım
Yavaş yavaş tükeniyorum çayda eriyen şeker gibi
Gün gelince boşluğumu doldurmak için
Bir ağaç dikin yokluğumun yerine
Bilmiyorum söylemeli miyim ama
Boşuna değil cesaretime hayranlığım
Yıllardır tehditlere boyun eğmeyen kumdan kaleyim
Ve kör karanlıkta yapayalnız dolaşıyorum edebiyatın sokaklarında
Kimsenin kale almadığı,
Şiirlerden kovulmuş şair eskisiyim


İnanır mısınız?
Allah bilmezler güneş doğmak üzereyken
Kalleşçe ellerimi kestiler Aysun Hanım
Ancak yazamıyor olsam da dilime güvenebilirsiniz
Dilim; toplamı öfkelerimin
Dilim kalbimin sözcüsü


Bana sorarsanız
Hiç oyalanmayalım Aysun Hanım
Arkamdan dönen dolaplara aklınız ermez
Herkes diş biliyor bana
Namlunun ucundayım
Erketedeyim sabah akşam
Ecelim yakın,
Ensem kurşun gözcüsü.


Bu günlere kadar gelmişken
Gidelim Aysun Hanım,
Hayallerimiz kundaklanmadan gidelim
Toplayacaklarımızı hayatımızdan çıkararak
Gidelim ereceğimiz ilk cumartesi gününde, gün batarken
Gidelim Aysun Hanım, gidelim...
Kaçıp kurtulalım ’insan’ düşmanı diyarlardan,
Gidelim, ayaklarım henüz yerindeyken.