Annem bir hüzün çiçeğidir,
Her mevsim yeniden nakışlanan.

Çocuk düşlerimden uyanirdim her sabah
Sabun kokulu yastigimda yüzün
Ve çiçekler erirdi gülistan misali saclarinda
Çocuk ciğerlerim kokunla dolardi

Sokaklar hep sendin
Evler, ağaçlar, kuşlar hep sen
Yuvasına ekmek taşıyan karınca bile sana benzerdi
İşte bundandı ucurtmamin peşinden kosarken bile toprağa bakışım,
Ve bundan hala başı önde yürümelerim.

Çemberimde gül oya yahut,
Kör ebe hevesiyle her düştüğümde
Gökyüzü yeniden maviye boyanırdi,
Sen yırtık bir elbisemi diktiğini sanirdin
Oysa bana kumaslardan bulutlar keser,
Ellerinle masallar dikerdin
Bir kuğu gibi sessiz ve nazenin.


Sokaklar hep sendin
Bulutlar, yağmur, mavi hep sen.
Minicik kalbiyle çırpınan serçe bile sana benzerdi
İşte bundandi kuşlardan bir dünya kurusum kendime,
Ve bundan hala her yusufçukta seni duyuşum

Sokaklar hep sendin,
Duvarlar, kapilar, taşlar hep sen
Evlerin demir kafesli gözleri bile sana benzerdi
İşte bundandı, bu sokaktan her gecisimde bir şiir yazma isteğim
Bu yüzden sairlige hevesim.

@siirname.123