Ve ben umudumu yol kenarına
Bırakmak istemezken, düşürdüm ellerimden
Yorgunluğumu hangi kente taşısam da geçmez artık, biliyorum
Zor değildi birbirimizden sakındığımız kelimeler
"Beklemek" şimdi
Koca bir zamanı israf etmekten başka neydi ki
Bile bile tükettik, bile bile yitirdik
Geriye getiremeyeceğimiz zamanın tüm seslerini
Yağmura eşlik eden tüm güzel şarkıları
Yalnızlığımızla seslendirdik
Kalem kalem tükettik ömrümüzü
Yarım kalmışlığımızla
Başka insanlar etrafımızı doldururken
Hep yanı başımızdayken
Biz hep yoksun kaldık birbirimizden
Adına kader dedik sonra
Ve unuttuk aslında;
Her insanın kaderinin kendi çabasında saklı olduğunu
Yoruldum, çok yoruldum sevdiğim
Sevmekten değil, senden değil, bizden değil
Biz olamamaktan yoruldum
Mümkün olan ne varsa
Kendimize ceza verir gibi imkânsızlaştırmaktan
En çokta...

Müzeyyen Sabah