Bu şehre, karanlık tül tül inerken,
Sen sırra bürünüp elveda derken,
Şen şakrak edayla çekip giderken,
Belkisiz gülüşün son görüşümdü.

Uzaktan uzağa buluştu gözler,
Düğümlendi kaldı dillerde sözler,
Hülyalar perişan, sarardı yüzler,
O günden silinmez çok izler kaldı.

Yalan düşlerine beni de kattın,
Özlemden büyüyen dertlere attın,
Kavşak noktasında bir pula sattın,
Yolları şaşırdın yine bahtsızım.

Kendime, itiraf ettim özümde,
Vefasız olmadım hiç bir sözümde,
İki soluk ışık kaldı gözümde,
Ağıtlar yakmakla meşgulüm şimdi.

Ayrılık bir ömür kâbusum oldu,
Açtığın her yara yerini buldu,
Baharla gönlüme çiçek mi doldu?
Kor düşürdün gittin, sinem yanıyor.

Sayende kar boran umut dağımda,
İzinsiz girdiğin gönül bağımda,
Talancılık ettin genç toy çağımda,
Sen gözyaşı dökmez yalancıymışsın.

Yine akşam oldu, güneş batıyor,
Gökyüzü tozpembe, hayal satıyor,
Gecenin koynunda kaç dert yatıyor,
Sükût demir atmış, geçmişlerdeyiz.

Özcan İŞLER