Bu kaçıncı umut kırıntılarımı
toplayışım,
Gözyaşlarının hiç dinmediği
o enkazlar altında,
Ruhunu acılarla besleyen Yorgun
Şair’in feryatlarını anımsarken
haykırışlarım,
Sustu, gururuna yenik düşen
gönül fermanım!
Mazinin duvarları yıkılırken
ahlarla örülü başıma..
Ve 79 günün ardından tüm mısralar
yarım yamalak dökülürken kırık kalemimde,
Zerre kadar eksilmedi sevgim
göz altları morarmış vuslat kokulu
memleketimin (Yüksekova’m),
Herkes (eller) terk ederken toprağını
gamlı diyarlara,
Uzaktan aşk şiirlerimle yasını tutuyordu
hırpalanmış hasret tütmüş
dilsiz hecelerim..
Sana kavuşmak arzusuyla dökerken
biriktirdiklerimi günbatımının kızıllığına,
Gecelerime efkar demletip ayrılığı zapt
ediyordum dolunayın omuzlarına ,
Gülüşlerinin yalnızlığımı kucaklayacağı
günü bekliyorum,
Ve biliyorum geleceksin, nefesim tükenene
dek yollarında akıttığım göz yaşlarımın
hesabını ve yüreğindeki nefretin sönene
kadar bekleyeceğim...

(13.03.2016 Asil Sevdam Yüksekova’ma)