0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
2274
Okunma
Ve ben, kapısını hüzne
açan kırgın bir Şairdim;
Her kelimesinde aşkın ihanetlerine
intihar süslü mısralar meyleten,
Hırçın rüzgarın esen
yellerine aldanmayıp,
Günbatımının kızıllığına mazinin
yanık türkülerini dillendiren,
Oysa ertelenmiş sevda kırılganlıklarının
ve unutulmuş yarınların toplamı değil
miydi gönüllerimize huzur veren umut,
Hep huzursuzluklarla ayağa kalkmayı
öğretmedik mi yaralı yüreğimize,
Gururuna yenik düşüp kalanını
cehennemine sürüklerken,
Kapağı hiç açılmamış biçare
Şairin şiirinde gömdüklerimi
yalnızlığa havale ediyordum ,
Kırık kalemlerde hep hatırlanan
yitirilmiş sözcüklerini...
(Değerli Şiirim Rose Soze’ye ithafen)
5.0
100% (2)
