Uçtu ellerimden yavru kuş gibi,
“Unutayım” dedim, unutamadım.
Yıllar öncesinden kaybetmiş gibi,
“Unutayım” dedim unutamadım.

Gökyüzü matemli, esmiyor rüzgâr.
İçimde burukluk, hüzünlü bahar…
Her köşe başında ondan bir iz var.
“Unutayım” dedim, unutamadım.

Sordum adresini her gördüğüme,
Bağlandı umudum bir kördüğüme.
Takılmayın benim iz sürdüğüme
“Unutayım” dedim, unutamadım.

Bilmezden gelirim, aklıma düşer,
Gözyaşım dökülür, birer ikişer.
Ne yapayım bazen şaşırır beşer
“Unutayım” dedim, unutamadım.

Bir yağmur çisiler, ıslanır beden,
Yürek tutuşur mu yoksa bir neden?
Geri mi çağrılır çekip de giden?
“Unutayım” dedim, unutamadım.

Karanlık basınca çoğalır hüzün,
Ömrü kısa olur o an gündüzün.
Suçu yok baharın veyahut güzün
“Unutayım” dedim, unutamadım.

Hafifçe bir rüzgâr eser seherde,
“Düşünme” desem de duruyor serde.
Aklıma geldiği hemen her yerde
“Unutayım” dedim unutamadım.

Herkes uyur, ıssız kalır geceler,
Gecelerde koyup gitti niceler.
Kalbim istemese, dilim heceler
“Unutayım” dedim, unutamadım.

11.03.2020/Konya