KADIN

Yüklendi çileyi omuzlarına
Yürüdü...
Yürüdü kadın, yükü ağırdı.

Şubat soğuklarından,
Ağustos sıcaklarından geçti yüreği,
Körebeydi mevsimlerin yokuşunda.
Kirpiklerinin ucunda taşıdı hasreti
Bembeyaz çiçekler tuttu.
Durdu yalın ayak uçurum kenarlarında
Tutundu yağmur damlalarının kanatlarına
İndi usul usul toprağın bağrına.
İndirdi heybesini sırtından, bağırdı.

Yeryüzü kulak verdi çığlıklarına
Bir çığlık...
Bir çığlık daha yükseldi gökyüzüne.
Açtı avuçlarını gece
Utandı güneş ışığından.
Saklandı yıldızlar ve ay
Bakındı deniz çok uzaklardan,
Ağladı kadın...

Tırmaladı sesi dağların eteklerini
Yamaladı bütün söküklerini.
Sustu,
Süzdü göz ucuyla çevresini
Döndü kulakların pervazında,
Duymuyordu kimse onu.
Anladı, herkes sağırdı.

Sıyırdı hayallerinin perdesini sonsuza
Gülseydi umutları,
Pencere kenarlarından
Geçerdi iklimlerin kuşağından.
Yeniden doğardı kadın,
Yeniden doğardı!

Binlerce vagon geçti üzerinden
Yılmadı, savaştı yelkovanla
Biraz neşe damıttı, akrebin kıskacından
Biraz zehir.
Yoğurdu zamanı hüznünün teknesinde,
Mayaladı günleri, kabarttı küçük elleriyle.
Bilseydi sevdanın bozkırlarına
Nisan düşleriyle yağardı.

Sancılar girdi karnına
Uzandı kirlenen eller iki yakasına,
Dokuz ay on gün taşıdı hayallerini.
Öldürdükçe kendini,
Yeniden doğurdu özlemlerini.
Umut koydu çocuğunun adını
Emzirdi kanayan meme uçlarından.
Büyüttü, yürüttü...
Doğurdu kadın, ağardı saçları!

Kopardı zincirlerini
Paslandığı yerden, unuttu geçmişini
Silkeledi eteklerinde taşıdıklarını.
Takıldı ayakları taşlara
Düştü,
Düştükçe yeniden kalktı...
Bağırdı kadın.

Yeryüzü kulak verdi çığlıklarına
Bir çığlık...
Bir çığlık daha yükseldi gökyüzüne.
Bahardı kadın,
Kadın bahardı!

Yüklendi çileyi omuzlarına
Yürüdü...
Yürüdü kadın, yükü ağırdı.

ELİF KESKİN KARABULUT.../ ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
KAYIP DÜŞLER..../ 08.03.2013