Eylül’ün Bodrum haliydi,
Umutlarımı biriktirdiğim o günler.
Pembe perdeli “Kumsal Pansiyon” asla unutmam.
Sabah seher vakitleriydi,
“HALİKARNAS” diye sesleniyordu,
Tarihin babası HEREDOT.
Gökyüzü alabildiğince mavi, yeryüzü pür neşe Bodrum’daydık.
Edebiyatın deniz yanıydı, çok iyi bilirdik;
Orada yazılan şiirler bir başka olurdu, okurduk…
Kıyısı olmayan insanları barındıran bir hali de vardı, her kış.
Balıkçının AZRA’sı “Aganta Burkina Burinata” diye haykırıyordu,
Limon ağaçlarının koktuğu mevsimlerdi.
Korkusuz ARTEMİSİA tüm heybeti ile beliriyordu,
Mindos Kapısında.

Ilık bir nisan yağmuru yağardı,
Denizin kendini sükûnete bıraktığı günlerde…
Eylül’de veyahut Nisan’da derin bir aşka düşerdi herkes,
Bodrum’un naif güzelliği ile…
İşte o aylarda severlerdi, Bodrum’u tüm sakinler en çok,
Beyaz gelinlik giymiş evlerinin mavi pencereleri o günlerde açılırdı,
Heredot’un sonsuz mavilikler ülkesinde.
Yaz gelince sanırsın begonviller bir cümbüş içinde dans ediyor,
Her yanımızı sarmış bir pembelik,
İnsanın suratındaki tatlı utangaçlığı andırırcasına…

&

Hiç Unutmam: ilk konuşmamızdı, “Bir sürgündeyiz” demiştin.
Bilmeden, gelecekte birbirimizi savuracağımızı kendi sürgünlüğümüze…
Günbatımıydı,
Gözlerinin maviliğine dalmıştım,
Kale karşımızda,
Dalgalar parmak uçlarımızda,
Sahilde tekneler birbiri ile oynaşırken.
Ben HALİKARNAS BALIKÇISI’NIN mavi sürgününe inanırdım,
Evet, ben mavi sürgüne inanırdım yalnızca
Bu yüzdendir ki;
Senin gözlerinde buldum sandım sonsuz maviliği,
Sırtımı dönüp gerçeğine kendi maviliğimin…


Edebiyatın heybesi girdapmış.
Aşkın güzelliği denize olan sevdamda,
Günbatımında kurduğum hayallerde,
Balıklarla dostluğumdaymış.
Şarkıda geçtiği gibi “ Halikarnas’ta geçen yaz”,
Gözlerinde doğacağımı sanırken;
Maviliğinde boğuldum!
Şimdi derin bir denizde nefes alıyorum,
Merak etme,
Yeniden denize dönük yüzüm,
Gözüm Yokuşbaşı’nda,
Uyanıyorum aşk ile
Mavi Sürgünde.

Efnan Ezenel
Ocak, 2020
Bodrum