Huzura muhtaç olduğum, o yıllarımda.
Seni huzur bildim, çıktın ya karşıma.
Ne hayallerim vardı, oysa senden yana.
Hayalimden vuruldum, bir Hilâl uğruna.

Aşık olan sevdiğini bilir, sevildiğini değil.
Yıllarca sevdim seni, kim inkâr edebilir?
Yazılanları silmeye, kimin gücü yetebilir?
Henüz açmadan soldum, bir Hilâl uğruna.

Şavkın vurdu diye, dipsiz göllere daldım.
Gölgeni bulurum ümidiyle, çölleri aradım.
Seni ay bilip, yıldız deyip, fezâyı dolandım.
Namertlere muhtaç oldum, bir Hilâl uğruna.

Ben ki, söylesem gönülleri titretirdim.
Ben ki, sırtı yer bilmeyen, bir yiğit idim.
Varlığınla var idim, bir sözüne yenildim.
Yok yurduna kondum, bir Hilâl uğruna.

Ne olurdu, uymayaydın ellerin sözüne.
Gelmeyeydik, kötü bakanların gözüne.
Yazık! Sakız olduk düşmanların diline.
Dile düştüm, ağıt oldum, bir Hilâl uğruna.

Seni sevmekten başka, yoktu bir bildiğim.
Nelerden vazgeçtim, bilsen kimleri sildim.
Artık aynı şehirde yaşayıp, el olan biriyim.
Pişmanlıklarda savruldum, bir Hilâl uğruna.
İlker KAHYA
{Veliaht}