’’25 Şubatı 26 şubata bağlayan gece 1992 Yılında Hocalı’da Ermeniler tarafından alçakça şehit edilen tüm Azeri kardeşlerimizin aziz hatırasına saygı ve göz yaşlarıyla ruhları şâd olsun.’’



Hocalının üstünde, zulüm bulutları var
Yirmialtı şubatta, dünya olmuş Türk’e dar...

Alçakların güçleri, sabilere yetiyor
Kapılar kapanıyor, insanlıkta bitiyor...

Yıl daha doksan iki, iki bine sekiz var
Bunlar insan olamaz, bunların yüzü duvar...

Sizler şarap içerken, Müslümanlar can verir
Kaydedildi tüm bunlar, hesap günüde gelir...

Etraf ceset kokuyor, her yerde insan kanı
Unutmadık bunları, sen Türk’ü iyi tanı...

Çocuğa ve kadına, kıyandan ne beklenir
Kendinize bakın siz, suçlar size yüklenir...

Soykırım yalanıyla, dünyayı kandıranlar
Hocalı’da ki neydi, var mı ki aldıranlar...

Sözde soykırım deyip, Türk’e çamur atanlar
Görün bakın nasılmış, Karabağ’ı yutanlar...

Midesine oturur, Karabağ’da yediği
Daha laflar bitmedi, son söz Türk’ün dediği...

Dünyada da çekilir, ahrette de cezası
O gün de siz ağlayın, gelir Türk’ün hizası...

Mutlaka alınacak, o mübarek topraklar
Vatan bizim yârimiz, kımıldasın yapraklar...

Kalbimiz kanar durur, Hocalı yürektedir
Bir gün dönecek bize, gücümüz bilektedir...

Karabağ bize vatan, Karabağ’ım sancaktır
Unutmak ne kelime, mutlak alınacaktır...