Deccaldokun çekinme yarattığımız cehennemin karanlık çocuğu bu kıyametimizin ta kendisi bitişimizin dilden dile anlatılacak ibretlik öyküsü olacak üzerimizde büyüyen gölgesi gözlerindeki alev yüreğindeki keder kanındaki zehir hepsi kusursuz bir uyum içinde anlamadın mı işte bizim bedelimiz bu tüm günahlarımızın kusursuz tohumu bak bak hadi kapama gözlerini kaçırma bakışlarını ne o kendi teninden doğurduğun yılanı okşamayı artık için kaldırmıyor mu biz tuttuk unutma ilk bebek adımları için ellerini aldığımız canların çığlıklarıyla besledik uykularını şimdi bizden öğrendiği tüm iğrenç duygularla parça parça örüyor yeni yuvasını görüyor musun dudaklarında bir tebessüm ile alıyor insanların yaşamlarını ellerinde tereddüt bile yok keserken acizlerin soluklarını iyiye dair hiçbir şey belleğinde varolamamışken tabii ki bıraktığımız izlerle atacaktı adımlarını utanma hatta ağla hiç mi hiç çekinme çünkü yarattığımız deccal artık dünyaya indi ve en büyük eserimiz tamamlandı nihayetinde şimdi söylesene hangi yüzle gidip merhamet dileyeceğiz canımızı bağışlasın diye |
Tebrikler kaleminize bir kez daha sevgili şsir,selam ve saygımla