Benimsedim,
Parmak uçlarım çay çöpü ve sigara izmariti kokuyordu,
İnim inim inleyerek zihnimi temizledim,
Kalbim bir makine, katran pompalıyordu,
Hezeyana, bir heyecanla kapılan;
Üzerime yapılan hapsi benimsedim,
Kirlenmiş, çamurlu, ömrü kısa herşey,
Hepsi benimleydi!
Makul cezaları, kuruntuları,
Maktulü olduğum olayları özümsedim.
Toprak ve sudan daha fazla, gülü önemsedim,
Şevkatli diken bahçelerinde gezintilerim,
Ömrümün her günü kötümserdim.
Karanlık, acı,
Nefret ve öfkeyle harmanlandım,
Mutluluğu garipsedim.
Hikaye yazacaktım, hikaye oldum,
Başlı başına değil,
Yarım yamalak,
Parça pinçik,
Bölük pörçük!
Elimi attığım her şey kepaze oldu,
Battığım bataklıklar, müebbeti yattığım mahzen oldu,
Kelepire;
Ömrümün bir kısmını zelzele aldı,
Kene, pire derken yorgan bırakmadım,
Bir sürü engele çarptım,
Voltalarla boğuşurken oltaya geldim,
Çengele düştüm,
Herkese, işe yaramaz bir hergele oldum,
Karınlar ağrıyana kadar yüzüme gülündü,
Kendimle kavgalarımda bin parçaya bölündüm,
İlacım, sefil bir ölümdü,
Yaşadıkça mizansen oldum.