2
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
469
Okunma
NENEMDİ
Yusuf Yılmaz
Bir zamanlar, sofrada,
Bir kapta, tahta kaşıklar vardı.
En tatlı yenmeği, bitmeden,
Nenem , bana verirdi.
Kapıdan girince,
Neneme sarılırdım.
Kuşağından bana şeker verirdi.
Nazlardı beni.
Bileki ekmeğini sıcakken kimseye kırdırmaz,
En köşe yerini bana verirdi.
Nenemdi,
Öyle güzel gözleri vardı ki,
Dağ başında otlayan ineklerini,
Uzaktan beklerdi.
Bir gece eve gelmedi,
Ay ışığında bahçede,
Öylece uyuya kaldı.
Bir daha hiç uyanmadı.
Ne zaman bir çiçek koklasam,
Hafik nenemin saçları gelir aklıma.
Zamanı dinlemez gönlüm,
Durur,
Bir gül gibi hatıralarımda,
Nenemin kınalı saçları…
5.0
100% (6)
Cevap Yaz
