Ey aklımı delen afet-i devran
Kollarım üşüyor sen olmayınca!
Hangi yöne dönsem, harabe, virân!
Yollarım üşüyor sen olmayınca!

Sen açtın göğümü aşk yağmuruna,
Sen sürdün yüzümü ayın nuruna
Yanmaya razıyım senin uğruna
Küllerim üşüyor sen olmayınca!

Hasret kucaklayan kör pencereyim
Sabah geç, akşam geç seni göreyim
Sevgi duvarında derin yarayım
Tüllerim üşüyor sen olmayınca!

Ormanın en mutlu ağacıyım ben
Yokluğunda yetim bir acıyım ben
Sensiz geçen an’a davacıyım ben
Dallarım üşüyor sen olmayınca!

Yâr, har sükûtunum, kor avazınım
Bükülen dudağın, bitmez nazınım
Bir tek seni çalan sâdık sazınım
Tellerim üşüyor sen olmayınca!

Bir tuhaf huzur var, ırmak sesinde
Gonca bakışında, kır nefesinde
Bütün duyguların çok ötesinde...
Güllerim üşüyor sen olmayınca!

Ah, nasıl deliyim deniz kokuna!
Al beni bu gece tatlı uykuna,
Gel etme, yalvartma Allah aşkına!
Dillerim üşüyor sen olmayınca!

Hep çiçeğim kal sen, kalbimde yaşa
Umutla koşalım bahara, kışa
Güneşin tenine dokunsam boşa
Ellerim üşüyor sen olmayınca!
Hayallerim üşüyor sen olmayınca!

S.U.

Serkan Uçar

14 ŞUBAT 2020


"En güzel şiir iki kişinin birbirini sevmesidir demiştik, bu güzel şiiri yazmayı başaran herkesi alkışlıyorum.

Ve kalbi sevme yeteneğini kaybetmemiş, evvela kendini sonra tüm canlıları sevme zahmetinde bulunan, bu manada başarı gösteren güzel insanları sevgi ile selamlıyorum...

Gününüz aşk olsun..."