Sevgililer günüymüş ondört şubat duydun mu?
Sevmenin, sevilmenin; günü olurmuş Necdet.
Ben ömrümce severken, sen bana hiç uydun mu?
Göstermedin günyüzü; eden bulurmuş Necdet.

Bunca yıldır almadın, bir tektaş yüzük bile
Ama her zaman dersin, dile sevdiğim dile
Aşkla kumar oynarken, yaparsın her gün hile
Yalancıda mum söner; yolda kalırmış Necdet.

Neden anlamıyorum, bu halle el gibisin.
Şöyle sana bakınca sanki entel gibisin.
Estiği yön belirsiz, değişken yel gibisin.
Nasıl kıvırttığını; bilen bilirmiş Necdet.

Tek yürek olmak demek, aşkı; iki bedenin.
Var mıydı söyle bana, böyle günü dedenin.
Aramadın sormadın vardır elbet nedenin.
Bazıları öfkeyle; saçın yolarmış Necdet.

Ağzı dursa da durmaz, oynar hep gözü kaşı
Gözü bana kapalı, dışarıya faltaşı
Düşmez elinden şişe, mahallenin ayyaşı
Nerde eğlence varsa; hemen dalarmış Necdet.

NİLÜFER SARP

(Eskilerden)