0
Yorum
2
Beğeni
4,0
Puan
1405
Okunma
Bu kaçıncı susuşum,
Yokluğunun enkazından
umut parçacıklarımı
toplayışım,
Gururuna pranga vurulmuş
bir serçe gibi akıtırken
yaşlarımı darmadağın
gönlüme,
Ayrılığın pençesiyle
cebelleşiyordu ruhum
karanlıklar içinde,
Oysa soluğum kesikti
mührünü vururken
dilsiz yüreğime,
Feda ederken gülüşlerimi
tutsak benliğine,
Diyemedim, çık gel!
uçurumlara heba etme
ömrünü dipsiz kuytularda,
Ve sererken yollarına aşk
şarabıyla yoğrulmuş
hüzünlü sözlerimi,
Söylemedim;
Nefret kokan toprağının
kökünde yeşeren
benim diye,
Elem dolu sancılar
taşırken yorgun bedeninle,
Yaralarına buruk tebessümlerini
nakşeden benim diye,
Kanatırken dizlerini mazinin
engebeli yollarında,
Tenine dokunup Ela
gözlerini yalnızlığın
merhemiyle süren
benim diye....
Söyleyemedim Kadın!
4.0
100% (1)
