Çığ gibi büyüyen dert, bir dur artık yerinde
Nefes aldırmaz mısın canı yakan bedene
Kanatıp duruyorsun yaraları derinde
Merhemini sürmeyip, oluyorsun nedene

Yüzü karartan hüzün ,perdeyi çek gözümden
Ağmalı baktırır sın aydınlığa görmeden
Yalvarıp yakarsam da anlamazsın sözümden
Neden iflah olmazsın, arap saçı örmeden ?

Yanımda duran keder, istemiyorum seni
Sevdirmez sin kendini böyle zulüm ettikçe
Birazcık huzur verip, alıştırmadın beni
Gösterdin hep fendini bıktım cana yettikçe

Yaralı garip kalbim, sol yanımda pusarsın
Durmayı mı beklersin nefes aldırmıyorsun
Görüp çaresizliği kafesinde susarsın
Dermana izin verip, kapı çaldırmıyorsun

İçi kavuran öfke,yer kurmuşsun beynime
Durmadan irdelersin düşünceme dalarak
Göstermedin mutlu gün engel oldun zeynime
Yıllarca ertelersin, enginine salarak

Ömrümü çalan zaman,tükettin gençliğimi
Sabır taşı çatladı, daha ne istiyorsun
Yüzüme vurup durdun yanlış yol seçtiğimi
Pişmanlığı katlayıp, üstüne itiyorsun

Yüzü güldüren sürur çalıver şu kapımı
Çatılan kaşı kaldır, tebessüme izin ver
Özgüvenini sağla, değiştirip yapımı
Karamsarlığı kaldır, tozpembe bir perde ger

Nesrin Önem
04 02 2020
Tekirdağ