Üşüyen yolların titrediği bir gündü.
Attığım adımlar ta berzahtan duyuldu!
Vakit, ensede alacakaranlık. Yürü!
Bir nefes kadar yakına; nasıl solundu?

Ellerim cebimde, dünyaları kuşandım.
Yollar med hali, çektiğin yere uzayan.
Yön, kıyametten evvel mahşer nuruaynım.
Sessizlik ruhuma eştir yoldaş kılınan.

Kulakta küpe kalırken dostun dediği,
İçimde bir yerlerden bir seda, ne diyor?
Dinle, bu sana rağmen ruhun öz ifadesi!
Çığlığın depreminde can evim çatlıyor!

Kitap misali açılmıştım sayfa sayfa.
"Oku!" buyuruldu. Zaman gözde küçüldü.
Eyvah! Lugatı ağır, harfler varmış arşa!
Azalar birer odun, dilden ateş düştü.

Yandım, yaktım çalı çırpıydı her bir an’ım.
Benlik barut, o bir yandan patlaya dursun,
Can; dumanı üstünde kütük, kapkarardım.
Atıldım! Düştüm kucağına üşüyen yolun.

Mesut Tütüncüler
DENİZLİ 04.02.2020