Oðlum, ömrün boyu, sahteyi sevme,
Ham kalmýþ insana boynunu eðme.
Allah, doðru olandan yanadýr, inan;
Geçici zevk için harama deðme.

Yere düþenlere, bir de sen vurma.
Zalimden, gaddardan yana hiç durma.
Senden kuvvetliden dayak da yesen
Hýncýný kendinden zayýftan alma.

Âlem ilerlerken yerinde kalma.
Rahatý, dünyadan kopmakta bulma.
En çirkini bile sevmesini bil,
En güzele bile müptelâ olma...

Vakur ol, deðerini birgün anlarsýn.
Cümlenin sonunda nokta ol, varsýn.
Öne geçmek için boynunu eðip
’Kambur ve deðersiz bir virgül’ olma! (x)

Ne, çirkin yanlarýna maskeler giydir,
Ne, yýlýþýp zorla kendini sevdir.
OLDUÐUN GÝBÝ GÖZÜKTÜÐÜN YER,
ÇIKABÝLECEÐÝN EN YÜKSEK YERDÝR!

Bunlara uyarsan, dimdik durursun.
Gerçek mutluluðu bunda bulursun.
’Öðüdünle baþarý gelmedi’ deme;
Zengin olmasan da, ÝNSAN olursun...

Ünal Beþkese (1983)

(x) : Nâzým’ýn deyiþidir.

Not; Oðlumun ortaokul öðrenciliði döneminde, o’na yazmýþtým. Þükür Allah’ýma ki, bugün, o bana öðüt verecek düzgünlüðe ulaþtý