Bizim emmioğlu bir itibar-ı paye kimse onu tanımaz
Anlatsam kelamlarla şanını, dillere sığmaz

Her elinde maharet, her şeye vukuf ve kifayet
İşinde pek ehil, erbap ve onda sonsuz ehliyet

Bir gün evvel tapar, bir gün sonra bakarsın karalar
Dünyayı mabet hariminden bağlar, rasat kulesinden sallar

İnsanlığı hep kütük ense, kubbe göbek ortada dolaşır
Akıp giden hayatı alın tersiz kazanır

Yarı alafranga, yarı alaturkadan zerafetin timsali
Bulutlara değen kafayla zannedersin tevazünün misali

Zerre bilgi çıkını, düşünce gevişi ve geçer akçe onda
Eli oynaşta, gözler ise hep servet ve konforda

Tekke kutsiyeti ile işine gelmeyeni bertaraf eder
Ona hayat hep güzel, yiyip içip boşda gezer

İçi servet hırsıyla yanan koyu kırma cahil
Kendi vicdanını hançerleyip, menfaat mabuduna katil

Vatanperverlik kulelerinde hadsiz hesapsız ahkâmlar
Haysiyetin mecali kalmamışsa da insan konuşmaktan ar duyar

Ömür sürüyorsun bi-haber günün beyhude dağdağasında
Sen alemden habersiz, çokları sefaletin katında

Benimkisi garezden mücerret bir iddia değil işte ispat
Gören göz için ortada içi kof bir hakikat

Onu medh edip mest etmek değil bana kâr
Doğruyu söyleyip gerçeği sunan olmaz sana yâr