1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
560
Okunma
Bu kaçıncı aşk
merdiveni,
Her seferinde düşüp
dizlerimi kanattığım,
Gururum, isyan bayrakları
asıp bağımsızlığını
ilan ederken ruhumda,
Kendimi unutup gecelerce
sana ağladım,
Kamaşan gözlerim ferini
kaybedip sönerken hayatın
tozlu yollarında,
Çilekeş ömrümle kapanmayan
yaralarıma kabuk bağladım,
Bir umut çığlığıydı,
dağları inletip kulak
zarlarımı patlatan
haykırışların,
Solgun yüzümü günbatımına
dönüp bulutların
üzerine nefretini yazdığım,
Veda senfonisini bestelerken
tükenen kırık kalemim,
Boğazıma düğümlenen
ismini altın harflerle
yüreğime kazımışım,
Ve sonbahar, bereketini
yitirip dökerken yapraklarını
usulca huzur
kokan toprağına,
Başımı döndüren hüznünle
yalnızlığın asilliğine
sadık kalmışım....
5.0
100% (6)
Cevap Yaz