Başım diyorum anne.
Karmakarışık
Matematik gibimi ne bu dünya
Karaköklü insanlar...
Çokgen kalpler
Teğet geçen yüzler
Dik bir bakış doksan yada kırkbeş derece
Dilden çıkan onca söz
Ve toparlamak için onca toplama işlemi
Bölünemeyen dünya
Asal sayıdan asaletsizlik
Ve yuvarlak bir dünya , hergün tekmelenen
Kaç bilinmezi var ki kalp denilen şu etin
Çok varmış öğrendim eski etek kadından

Dediydi annem ;
kırk yıl tanı birini bir gün tanıyamazsın diye
biri gelir kırk yıla sığar dediydi işte...
Kahvenin kırk yıl hatrı bundan olsa gerek
İçince hatrına susduklarımız,
yahut susamadıklarımız,
düğümlenen boğazımız ,
Yutkunduğumuz dünya ,
dolu tarafımızdaki boşluk,
Bir sürü şey işte ...
O kadar bilinmezlik ,bir avuç dolusu hemde .
Şükür diye sürdüydüm yüzüme.
Bir Fatiha oku dirilere dediydi annem.
Niye dediydi ?
Niye ... Dediydi işte annem
Varı sevme oğlum !
Hani anlamazdım niye sevmim diye
Var sevilmez mi ?
Var güzeldi var .
Varlık .
Varmak .
Varınca .
Bilemedim haklıymış.
İnsan bilmezmiş varın kıymetini
bir eşya gibi
atılırmış köşeye.
Bir baltaymış
bizi kökten budayan.
Çoğaldıkça eksildiğimiz,
eksildikçe çoğalan hemide yüzbin kere
Nasıl derler bilirsinsiniz,
yukarı baksanız sakal
Aşağısı ;
aşılmaz denklem işte
Göremediğin vara inan dediydi , dediydi annem
Bir fatiha oku dirilere
Oku dirilere ...dediydi
Niye dediydi ?

Bizler ,
ölüyüz be arkadaş ,
Yürüyen
Duyan
Gören ,
Konuşan ölüleriz ...
Fatiha bize gerek
bize gerek Fatiha .

Var var var
Eller var
Beş parmağıda eşit ,
Beşi bir yerde değil ,
Beşi de tam bağımsız ,
Beşi de düşman olmuş kendi bileklerine ..
Kopsa et tırnağından acımaz bilekleri
Ki yas tutsun dudaklar
Öpmüyorsa dudaklar
göğün bir zerresinden,
Sevmiyorsa parmaklar serçenin gagasından ,
Görmüyorsa o gözler
hakikat sofrasını ,
Fatiha bize gerek .
Bize gerek Fatiha...