Ölümüne kadar diye söz verdin
Pembe masallarla kandırma beni
Hiçbir şey yok iken ortamı gerdin
Olmayacak şeye sandırma beni.

Daha başlamadan bu günü gördüm
Vefa yarışının altına girdim
Belki de başıma çoraplar ördüm
Alevler içinde yandırma beni.

Çalılar, dikenler, dik yokuş dağım
Güz gelmeden önce kurudu bağım
Yanmadan tutuştu gönül ocağım
Hazır yanmış iken, söndürme beni.

Ardımdan söverken, yüze gülen var
Hayat bir değirmen insan canavar
Gelecek karanlık, dünler yadigâr
Dibi çürük dala kondurma beni.

Bilirim; iyisin, güzelsin, hoşsun
Dilerdim bu sevgi, sel gibi taşsın
Aşklar istibale, dörtnala koşsun
Ama yanlış ata bindirme beni.

İçimde bir ataş, korlaştı közüm
Dışım sonbahar kış, ne yapsın özüm
Dedim ki doğmuşsam, yarınlar bizim
Kapına gelmişim, döndürme beni.

Sulu sepken gibi, sular seperim
Kötülükle rüzgârlara siperim
Uzat pamuk ellerinden öperim
Melek kanadından indirme beni,

Necati’yim cananıma selamlar
Bitmez ki söylenen güzel kelamlar
Sevgileri yazsın bütün kalemler
Kucakla ne olur, dondurma beni.

Necati OCAKCI
22.11.2019
ANTALYA