İNSAN

İnsan bir damla sudur, düşer ana rahmine
Kan pıhtısı oluşur, benzer insan cismine
Yüce rabbim ruhunu, üfler ona katından
Kalbi atar, kan dolaşır, doyar göbek bağından

Dokuz ay tamamlanır, dünya bir kul kazanır
Hayat çarkı çalışır, ömür hızla azalır
Çığlık atarak ağlar, geldiğine üzülür
Gözleri hemen görmez, göz yaşları süzülür

Çocuk palazlanınca, artık yerde emekler
Hayat toz pembe ona, bedavadır yemekler
Sonra ayağa kalkar, her taraf dörüm döküm
Aileler hey canlı, bir daha artar yükün

Geriye dönüşün yok, çarklar artık dönecek
İnsan oğlu arsızdır, hem ağlayıp gülecek
Zaman çok çabuk geçer, bir de bakar büyürsün
Çileli hayat başlar, yollar diken yürürsün

Gençlik başka bir şey, dağa kafa tutarsın
Adımların hızlıdır, sular gibi akarsın
Birde baksan karşına, yar denen yaren çıkar
Kalbin heyecanla atar, yüreğe sevgi akar

Evlenirsin onunla, omuzda artar yükün
Çocuklar doğar sonra, saçaklar atar kökün
Uğraşırsın geçimle, bakarsın yaşın elli
Zaman ne çabuk geçmiş, bu yolun sonu belli

Çocuklar evlenecek, yuvayı kurmak gerek
Hiç bir şey kolay değil, dayanmaz artık yürek
Her iş sana bakıyor, borçların hızla artar
Bütçen artık zayıflar, gözaltın artık sarkar

Dağılır herkes gider, borcunla baş başasın
Alem keyfi alemde, tutulan bir maşasın
Bir bakarsın diz tutmaz, çok zor gelir yürümek
İnsan ölümü ister, zordur teni sürümek

Bu çileli hayatta, ibadeti yaptın mı?
Sen sevap torbasına, bir iyilik attın mı?
Öğrettin mi yavruna, ilmini, irfanını
Sonra sana ardından, kim okur kuranını

İçinden gelmese de, sen tebessüm edersin
Kahkaha haram sana, kula boyun eğersin
Bu yalancı dünyanın, alamazsın zevkini
Birazcık rahatlarsın, kaçırırlar keyfini

Kalbin Allah-ı ansın, tutma sen kafeslerde
Şükrettin mi? Rabbine, aldığın nefeslerde
O geldiğin yerine, artık dönüşün başlar
Kabir-e korlar seni, üstüne konur taşlar

Niğmetullah bu dünya, çiledir sıkıntıdır
İnsan oğlu testiden, yeşeren sızıntıdır
Elbette olur dostum, her zirvenin inişi
Geldiğimiz yeredir, her insanın gidişi
24.01.2019

Niğmetullah Şentürk
Niğde