Kalem dediğin
Bir onurlu duruşu
Birde zulme
Karşı koyuşu olmalı
Yaşama dair ne varsa
Sorup sorgulamalı
Öyle kalem ki
Zindanda sınanan
Fermana
Meydan okuyan
Dirençli kalem olmalı...



Kalem dediğin
İstanbul’da
Barış güvercini Hrant Dink
Diyarbakır’da
Direncin adıydı Necmettin
Madımak’ta
Dalından koparılan
Otuz beş karanfildi
Hasret Gültekin
Ve her biri
Bedeli çokta ağır ödedi...

*

Biraz Paris’ ten ansız
Biraz da zamansız kayan
Bir yıldızdı Yılmaz
Nasıl da yetim kaldı
Ahmet’in çaldığı güzelim saz
Elbette Moskova’da
Koca çınardı Nazım Hikmet
Stockholm’da
Yüce değerdi Uzun Mehmed
Ve her biri asi
Her biri birer sürgün kalemdi...



Kalem dediğin
Ne yasak
Ne tutsak
Tüm dillerde yazmalı
Tüm dillerde
Şiirlerle türkülerle
Yürekten yüreğe akmalı
Ve anladım ki
Kalem dediğin
Umutları bitmez
Kalemi tükenmez olmalı...

Muzaffer KALABA