O’DA KÜSTÜ BANA


Ansızın;
Çarpan kapının, sesine koştum
Eşiğine yığılıp, kahroldum.

Sorgusuz sualsiz;
Çekip gitti,
Boynu bükük bıraktı.

Sanki;
Usul, usul içim çekildi
Elim, ayağım boşaldı

Sebepsiz gidenin;
Ardından, hiç ağlamadım
Böyle bir şeyi, hiç yaşamadım ki.

Bu yaşıma geldim;
Durduk yere,
Gidenim, hiç olmadı
Alışık değildim.

Çok zoruma gitti...!!

Tarifi zor;
Tahammülü, içimi yakıyor.

Gidişi; Kış gecelerinde,
Yorgansız kalmak gibi,
Banklarda, uyumanın acısı gibi.

Çaresizliği;
Yağmurda sırıl, sıklam ıslanıp,
Güneşe koşmak gibi.

Sanki; Acı veren yılların,
Öfkesi, intikamı gibi
Sorgusuz sualsiz, çekip gitti.

Göğsümde;
Mezar kazar gibi,
Derdi, içime çöktü
Terk edşine, anlam veremedim

Ömrümde;
Çok, vedalar yaşadım,
Çok, terk edilişler tattım.

Ardı ardına;
Babamı, akrabalarımı,
Arkadaşlarım kaybettim
Bir, bir yıkıldım, öksüz kaldım.

Hiç bir acı; Onun gibi,
Boynu bükük bırakmadı.

Son günlerde;
Damağımın tadı kaçtı,
Gözlerimin feri çekildi.

Öyle dargınım ki;
İsminin, geçmediği sesleri
Duymaz, anlamaz oldum.

Yabancı gibi;
Ardına bakmadan,
Küserek gitmesi,
Çok, zoruma gitti, çok..!

Hatırlasam mı; ?
Hatırlamasam mı ?,
Cevabını bulamadım,
Perişan, pejmurde oldum.

Acaba, o’da mı,
Sözlerime alınıp, küstü bana. ?

Anlamdım ki;
Yanlışmı, yanlışlarmı yaptım ?
Bilmiyorum ki.

Yine mi;
Boynu bükük, öksüz kaldım.

Bu yüzden;
Çok konuşmayı, sevmiyorum...!!


Bilent Atalay
21"01"2020
Bursa