Koparabilirsem gönlümü gönlünden, başımı alıp gideceğim önce senden sonra kendimden.

Sonra ne sen ellerimi tutabileceksin, ne ben gözlerine bakabileceğim aşk ile.

Keseceğim umudumu tamamen nefesinden, her gece yalnız başıma paylaşacağım yastığımı.

Hâlbuki yastığımın sol tarafını hep sana ayırmıştım, saçların tel tel dökülsün omzuma diye,

Ellerim karışacaktı saçlarına, kokun saracaktı tüm bedenimi ve nefesin nefesim olacaktı.

Olmadı! Sana dair kurduğum hiçbir hayalim gerçek olmadı!



Koparabilirsem gönlümü gönlünden, keseceğim senli tüm umutlarımı yarınlarımdan.

Gülmeyi unutacağım, sırf seni hatırlatacak diye. Kelimelere küseceğim, adını yazmasınlar diye.

Olurda adın dolanırsa dilime, hayır dolanmasın! Bir daha gönlün gönlüme asla dokunmasın!

Ben sevdana bir kere düştüm, bin defa öldüm. Artık ne ölecek canım kaldı ne de hasretini taşıyacak takatim.

Kaybettim bütün gücümü yolunda, ayaklarım tutmuyor artık.

Meğer yolların bana hep kapalıymış, meğer gölgende bile yerim yokmuş.



Koparabilirsem gönlümü gönlünden, tüm şiirlere yabancı olacağım,

Kâğıtlarla, kalemlerle ve en çokta yüreğimle kavgalı olacağım.

Yine de asla küsmeyeceğim şiirlere. Sen gidene kadar her biri kanasın dursun.

Canıma can diye kattığım ne varsa, hepsini bir kalemde silip atacağım.

Yakacağım tüm gemileri, limanları hatta denizleri. Ki bir daha sana gelmek mümkün olmasın.

Ki bir daha öldüğümü kimseler görmesin.



Koparabilirsem gönlümü gönlünden, gülüşlerin ısıtmayacak artık üşüdüğüm zamanlar da beni.

Her yalnız kaldığımda, aklıma ilk sen gelmeyeceksin o zaman, ilk seni aramayacak gözlerim her karanlıkta kaldığımda.

Düştüğüm vakitlerde, ellerimi sen tut diye haykırmayacağım. Sesim kulağına asla değmeyecek.

Bir çocuk yaramazlığında nazlanmayacağım o zaman sana, işte o zaman ayrılık en çok bana yakışacak.



Koparabilirsem gönlümü gönlünden, seni hiç tanımadım farz edeceğim. Sadece bir rüyaydın diye bileceğim.

‘’Hiç yoktu bende, olsaydı elim kolum bağlı kalmazdım ortada’’ diye kendimi kandıracağım.

Başaracağım! Çünkü sen evim değil, elin olacaksın. Başka bir gönülde aşk diye doğacaksın.

Başaracağım! Çünkü seninle zarardayım, ziyandayım. Canımdan can çıkacak haldeyim.



Şimdi yansın gecelerim! Uyursam uykularım tutuşsun, uykularım haram olsun gözlerime.

Canı çıksın rüyalarımın. Göz kapaklarımın altı buz tutsun, tıpkı gözlerinde üşüdüğüm gibi üşüsün gözbebeklerim.

Sırf sen uyuyorsun diye, uyumak güzel gelmiyor artık bana. Sen şimdi dilediğince uyu, ben ayrılık nöbetindeyim.

Güneş doğmadan, gölgene denk gelmeden, gidesim var kaybolduğum bakışlarından.

Gözün aydın, canım yana yana giydim üzerime veda gömleğini,

Seninle aşk en çok bana yakışırken, sensizlikte ayrılık en çok bana yakışacak.

Şimdi senden gitmeyi öyle istiyorum ki, sensizliğim bayramım olacak…

Yusuf BİTİM