İçimde bir zehir var.
Kanımda dolaşan;
Duygularıma bulaşan,
Bir zehir var içimde.
Kanatsam kendimi, düşüncelerimi.
Hatta öldürsem;
Yok olur mu benimle?
Bu zehir, bana ait olmayan.
Benimle doğmayan bu zehir,
Bana nereden bulaştın?
Kim getirdi soktu seni, benim koynuma?
Kim öğretti aklıma?
Kim gösterdi bu zehri bana bal diye.
Kandırdılar beni;
Benliğimi, duygularımı ve herşeyi.
Bu zehre amade ettiler.
Güçlüsün sen, öyle kal dediler.
Erkek dediler bana,
Erkek.
Sen başkasın dediler.
Kadınlardan farklısın dediler.
Sen istersin, onlar yapar dediler.
Ben istemedim.
Kadınlardan güçlü olmak istemedim.
Ağlamak istedim ulu orta mesela.
Bir kadın benim saçlarımla oynasın istedim.
Korktuğumda, korktuğumu belli etmek istedim.
Kadın erkek farketmez, biri bana sarılsın istedim.
Ben bu zehri istemedim.
İnsan olmak istedim.
Toplum beni istemedi.
Bana sen, eşcinselsin dediler.
Korkak dediler,
Hain dediler,
Aptal dediler,
Ne isteyip, ne düşündüğümü önemsemediler.
Umrumda değil,
Ben yinede, insan ölmek isterim.


Burhan Karaca
17.01.2020
14:41