ANNE

Bilirim ki
Gelemezsin anne,
çok uzak diyarlara taşınmışsın
benden habersiz
Oysa ben
ne çok özlemiştim seni.
Yıllarca göremediğim
Hasretinde demlendiğim
Zeytin karası gözlerinden öperim anne

Yüreğim yanarken
Donduğum gecelerde
Naftalin kokulu
sandığın gelir aklıma
İçine sakladığın fındıkları
bir avuç kardeşime
bir avuç bana böldüğün günler.
Haydi uzat ellerini bana
Ben senin
naftalin kokulu
avuçlarından operim anne.

Seni arar gözlerim
olmadığını bile bile
Turnalar bile gelemezmiş oralara
Ben nasıl geleyim anne
Yıllardır duymadığım sesinle
çağır beni,
Çağır ki
ben seni
Şefkâtli sesinden öperim anne

Yokluğunda
kırağı yağdı yüreğime
Bu öyle
Çocukluğumda uyurken
üstüme yağan karlar gibi değildi hemde.
O zaman sadece kirpiklerim donmuştu
Ama şimdi,
yüreğim dondu anne
Yanarken dondu yüreğim
Bu gece rüyama gelde
Ben seni sıcak yüreğinden öperim anne

Ben yine sensiz uyandım bugün
her gün olduğu gibi
O dallarında
çiçekler açan armut ağacı
Var ya hani
oda kurudu yokluğunda
Seni kokladığım güllerin soldular
Birer birer
Kedilerin terkedip gittiler
Benim gibi
Onlarda yokluğuna alışamadılar anne
Bir nefesin olsa şimdi
Ben seni
nefesinden öperim anne

Meleğim kanatların hep açık olsun
Bakarsın bir gün karşılaşırız
O da benim umudum olsun.
Bilirim ki cennet
Anaların ayakları altındadır
Ben senin
Sıcak ekmek kokan
kınalı ellerini
öptügüm gibi
cennette yürüyen
ayaklarının altını
öperim anne...

Zekiye Ak
15.01.2020