Sevda dediğin haldir, aşk ise kemalidir,
Canın cananı ile gönülde cem halidir.

Sinelerde nakıştır, nefes nefes dokunur,
Mihnet diye yazılır, nimet diye okunur.

Cümlelere dökülmez, anlatılmaz kal ile,
Gece gündüz her daim, demlenir hayal ile.

Aşığı maşukuna bende kılan mühürdür,
Sultana bende olan, tutsaklığınca hürdür.

Çektiği meşakkatler tüketir dermanını,
Yine de talep etmez özgürlük fermanını.

Bilir aşk makamında böyle maruzat olmaz,
Bu dergâha gönüllü girenler azat olmaz.

Emsalsiz cemalini düşlerinde seyreyler,
Efsunkar bakışları murada tabir eyler.

Hele ki tebessümle nazar ederse o yar,
Bulunur mu alemde ondan daha bahtiyar.

Sevda öyle haldir ki, gök kuşağı misali,
Ermek muhal olsa da arzulatır visali.

Lakin sevenler için aşk vuslattan evladır,
Ondan da âli olan yalnız yüce Mevla’dır.