1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
829
Okunma
Mecnun aşkın narıyla aklını ziyan kıldı,
Kanat vurdu can kuşu, çölü aşiyan kıldı.
Gördüğü serapları, yanıldı, Leyla sandı,
Kurduğu hayallerin cazibesine kandı.
Mansur, Maşuk uğruna aşkı şarap eyledi,
Her yudumda ruhunu mest-i harap eyledi.
Kapıldığı cezbeyle, yardan gayrı yok dedi,
Varlıkları o bilip, tek der iken çok dedi.
Bilemediler oysa bu hal terk-i canandır,
Âşık olan her derde, sabredip dayanandır.
Aşk ateşi gönülde yanar da asla sönmez,
Ayrılık rüzgarıyla savrulan küle dönmez.
Murada ermek için zorluğa takat gerek,
Vuslat muhal olsa da aşka sadakat gerek.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz