Yaprak dökse de insan bazen
Susuz kalsa
Rüzgarlarla eğilip bükülse
Dalları kırılsa
Toprağı tükense.
Kõkünden sökmeye çalışsalar da seni
Diren
Sakın ola vazgeçme yaşama tutunmaktan
Sevdalarını harcasalar
Kalbini yerlere atıp parçasalar
Ayaklar altında çiğneseler...

Sen yine dik dur
Dik
Her parçanı yüreğindeki sevgiyle sarıp sarmala
Onar, sağalt
Yapıştır.

Unutma
Her kışın sonu bahar
Yokuşun inişi de var düzlüğe
Zorluğun, darlığın arkası ferah

Korkma dallarını eğip büktüler
yoldular, kırdılar, acımasızca kopardılar
Sevgini hiç ettiler diye vazgeçme sakın...

Ne karanlıklar evrildi güneşli sabahlara,
Ne küheylanları doğurdu geceler güne
Bu da geçer
Bu da geçer ya hû
Üzülme
Bu da geçer

K’afto ta perasi.

Korkma
Unutma
Vazgeçme
Hele de sevmekten asla
Sevgini ezikleyenlere
Kalbini yerden yere vurup
Ardına bakmadan çiğneyip gidenlere rağmen...

Sakın haa aman haa cayma
O kocaman yüreğinle
Sen sevmeye devam et
Güneşli aydınlık sabahlar bir gün seni de kucaklayacaktır elbet
Yeter ki
Sevgin yitirmesin masumiyetini
Kalbin de samimiyetini.

___b’!kayy@2bin20