BİLMEM Kİ


Nekadar; güzellikler varsa,
Hepsi geç kaldı.

Hiç biri; Zamanında, gelmedi

En çokta;
İçlenip, umut ettiğim
Sabır çektiğim,
Ufak, defek arzularım.

Hak ettiğime inandıklarım,
Belkide, hak etmediklerimdi.

Hiç biri; Zamanında, gelmedi.

Bana göre;
İhtiyaç duyduğum zaman,
Doğru zamandı.

Bana göre öyleymiş,
Boşuna paniklemişim.

Çok ihtiyaç duyduklarımıza;
Çok geç kavuşurmuşuz,
Bunu kabullendim.

Sanki kural gibi;
Nekadar güzellikler varsa,
Hepsi, geç kalmış.

Güzellikler dedim’ya;
İnsana huzur veren,
Mutluluk sebebi olan,
Tekrarı olmayan, güzellikler.

İnandığına; inandırdığın
Heyecan gibi, hayal gibi
Sevgi gibi, özlem gibi
Tadı, başka güzellikler.

Bir başına tat; Aşk gibi..!

Demem o’ ki;
Neden, geç gelirler.

Kuralları mı, bilmiyoruz..?

Güzellikleri;
Barındıracak güzelikte,
Yüreğimiz mi yok..?

Elimiz; avucumuz nasırlı,
Parmaklarımız yırtık,
Üstümüzde, toprak kokusu
Nefesimiz, tutun sarısı.

Bu yüzden midir.?
Bütün güzel şeyler,
Bizden uzak durur.

Güzel şeyleri;
Hak etmeyecek kadar,
Çirkinmi, gülüşümüz. ?

Şimdi anlıyorum;
Çok ihtiyaç duyduklarımıza,
Çok geç kavuşmamızı.

Çay’dan geçen;
Ceylanları bekler gibi, bekliyoruz.

Yağmurlarda geç kaldı

Doğru; durust
Çiçekler açmadı,
İlk bahar kokmadı.

Mevsim yağmurlarına hasret;
Toprağın, güzeliği kurudu.

Birgün;
Güzellikler gelecek,
Çiçekler açacak,
O’ gün, ilk bahar kokacak, ilk bahar.

Güzel şeyleri yaşamak için,
Gözlerimiz, yollara kuruldu.

Gönlümüzü ferah tuttuk;
İkinci baharı, yaşamaya ne kaldı ki.?
Martın sonunu, ilk bahar dedik.

Olmadı..!

Nekadar güzellikler varsa;
Hepsi, geç kaldı.

Hiç biri; Zamanında, gelmedi..!

En çokta; İçlenip, umut ettiğim.


Gelseydi;
Nede güzel, gülecektik.


Bilent Atalay
10" 01" 2020
Bursa