1
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
388
Okunma
Bakır rengi boşluklardı kalbim
düzmece harflerin tel tel
sırma sırma işlenmesiydi yorgunluğu
hep geç kalmıştı doğru atışlarına
hep ateşte yanmıştı köz köz...
Kupkuruluğun içinde boğulmuşluktu kalbim
sendeleyen, tökezleyen, darlanan
ayrı ayrılığın bir yansıması suya
gölgede meydan muharebeleri
sana, senden bile güzel bakmaktı aynada...
Kalbim, senin pencerende doğan güneşin
benim penceremdeki kızıllığıydı...
5.0
100% (3)