11
Yorum
44
Beğeni
5,0
Puan
1093
Okunma
bir derdi vardı kalemin
yaşadığı onca elemin
insanlığı alemin
şiir yetmedi..
bu sondu
adı kondu
-beter olun-
ne kolay yazılıyordu
aylar oldu
yıllar oldu
ömür törpüsü
gelir sırat köprüsü
hayat ağacının çıkışı ağır
el kızı kalacaksa hep sağır
ananı babanı evladın çağır
yüreğine kendi öfkene bağır
oysa
yüreğimizin götürdüğü yere
köprü kuracaktık mahşere
acıları alıp gidecekti dere
umuda karanfiller sere sere
şiircene demlenmişiz
göz göz ’acıyı bal eylemişiz’
maviye yorgun kahve gözlerimiz
boşuna yas tutmasın sevdiceğimiz...
nere gider bu sözler
neye susar şu diller
şu ağaçlar
şu çiçekler
uçan kuşlar
şu kırlangıç çığlığı
ağıt yakar gibi anneler
bu sondu insan oğlu
kendine ettiğini
etmez el oğlu...
5.0
100% (29)
Cevap Yaz
