neyise.. ne deyodum haa
gerneşelek aya(ğa) gakdım, ovayı seyrederkene
goyun eşşe(ği)nden çıkıyı aldım, aşdım da
el gadak ekmeğ alıp da çomaç ederkene
ğözüm dakıldı ya(ğ)mırdan nemermiş pelide
çıynamaya, so(mu)rmaya başladıydım
üsdüne bi yudum su içince
nası(l) datlı olur mübarek sorma
geviş getirip durukana bi bakdıydııım
“va! ne görsen beğenirsin zabahın köründe
er fakıtda ovaya inenner olmuş
sanısın millet gudurmuş
zabahın zeherinde kim ki bu manyak
gökgörmedik haralda ovada yatmış uyumuş
ne bu acelen a gapba döyüs, ha yat uyu evinde!
inmiş erkenden de bu adam ne ediyoru akdoncak?,
..
taha “a(e)lmaya durmamış” almalıkda
hani kelek tarlası olsa hadi bi taha,
öyle ya? davşan iner, hırsız gelir annarsın
Gundallıya ğelin olan gızların sehimi haralda
hısım akrabadan bildik-tanıdığ biri olsa
yes eder hurdan iner varısın yanna
gelmişden geşmişden “iki beşlik bozarsın
ben de bilmen ki “ilci midir?, kilci midir?”
“yandan bacanak” mıdır, yonsa enişde midir
..
ben bu malihülleler arasında gedip gelirkene
köyden “dışarıya gız veren”nerin
soyuna-sopuna yedi ceddine söverkene
galaylamaya galmadı, elle(h)!
elle(h) demişiyin
“neee!”
elle anasını avradını,
ulen bi bakdıydıım, o yerler yeyesice..
Şaban Emmi’nin gök-gözlü “yeğe”!;
..
namert olasıca adamın yeğe bi şişeği varıdı
ele yedi ceddini, dinini imanını
zati oldu bitti se(v)men gökgözlü malın ezzatını,
neye dersen bizim o(ğ)lan;
gökgözlü i(n)san da.. mal da yeğe olur
taha doğrusu yeğe olmayanı yokdur,
anasının aya(ği) gırılınca, seyikletmişler de
anasıynan evde galınca barabar bu
“ele gelmiş” biliyon mu?
..
haralda yeygiyi çıynamasın deye
çelene ot sermişler,
hatılda yeygi vermişler
ondan arbışmaya maraklı, ellehem Mırı’nın yeğe
Alla(h)p da belanı versin imii! gahrolasıca
aykırılamış yantırılamış getmiş taa
Gayaca-ağıl da arbışmış ağaca
ne zaman varmış da
nassı arbışmış ana namerd olasıca anaa!
ele! namerd olasıcanın malı maşatı ele!
merada otun köküne gıran mı ğirdi de
köküne kökmeğine gıran giresice de
boynu altında ğalasıca da canı çıkasıca
ta getdin vardın bi döyüsün harımına
len heş goyun arbışır mı? geçi ğibi!
yeğe olunşa arbışıyoru demek ki
“hinci bi ğören olcak” desen böyle böyle
tangaza ederler bi de inanmazlar,
duyannar da beni has-öz yedirdi sanırlar
benim elin dikili ağacına ne gasdım mar
benim ovada iki cızım yerim mi var
ne bileyin kimin ovada almalıklar
..
ele dinine yandımın yeğesi, ele
canım curkuldayınca ha!;
eşşegdehi he(y)beden azzık çıkı(nı)mı aldım da
el ğadak ekmeğe gatık ederin deye
ordan bi çalı pelidini çıynadıydım
hay o pelidi çıynamaz olaydım
ha “pelidin üsdüne de “iki lık” su içerin
dadına doyum olmaz biliyon” dediydim
yalap-şalap taha bi çıynam yemeden
yeğe goyunu görünce barabar ordan yes etdim
çalıların üsdünden bile hoplayalak seğittim
yüzünguyu.. bi solukda inividim aşşa(ya)
beri yandan varalakdan ba(ğı)rıyon-ça(ğı)rıyon
söğüyon, siğiyon, daş-maş fıldıradıyon
umurunda deği(l) valla
..
n(e)’arasın “banamı” deyon demeyoru
bişiy deel adam yeni tikmiş biliyon mu
her fırsantda sulayodur
sürgün domurcuğunun gözüne bakıyodur
bi de sonratdan görme kirt birinindir
taha çiçek aşdığını görmemişdir
ekin-mekin, kelek-melek öyle deği
emme bu ağaç işi möhümün de ötesi
elin adamı bana ne demez
gözü ğibi bakıyodur Allah bili(r)
gökgörmedik biriyse seni dinnemez
hökeleynan baş edilmez..
..

beri yandan varalak; fehmetdi bu beni
aykırıladı ğodu ğaşdı ğetdi, tun tun yitdi
çaprazdan fırdolayı tur(a)ladı, ğaşdı
elindeği deyne(ği) bi yandırısın buna
ordan bunu gatan edivirisin öğüne
etişdiğim yerde endirdim sırtına
olmadı fıcılattım zopayı,
bi türlü ildiremedim n’arasın
benden önüş gavışdı sürüye emme
ya o çalı pelidi benim boğazımı nası(l) aldı
mubarek i(n)sanın ağzını guruduyoru
töbossun gözlerim çelerdi vay anasını,
bağrım çatlaycak, boğazım yanıyoru
ganelde bi yudumcuk su olma mı?
ganel boyu ğetdim emme gıram birikinti yoğudu
pelit canevimi yakıyoru, burkuyoru
atılıp gedeyazdım, solu(ğu)mu kesiyoruu
narasın umudum file galmadı
canım çıkcayazdı.
..

DEVAM EDECEK