derkene Akyoldan bi toz peydah oldu,
mefrat; emme öyle böyle deği(l),
acabına ola kim ki, daraldım..
biri hasda da tokdura mı götürüyolar
öyle olsa bu sahattda köyde tomafil ne arar
marakdan ova yoluna do(ğ)ru enmeye başladım
aklıma bek eyi bişi ğelmedi, soluğum daşdı
har solukda ova yoluna endim mardım
derkene taha da efdiklenmeye ğalmadı,
nayet fehmettim ki bi(r) tatar arabası,
adını anmayan, kimin olduğu da; belli,
günahım gadak sevmediğim bi serseri
ulen dedim kendi kendime, “aşıtta
hu zengin dölünün öğüne ğeçeyin”
soluğum daraldı, canım sıkıldı Allah var ya
de(y)zeolu! bizikine düğür yollaycamış,
öğüne geçeyin hunun yermin-yememin
goya akraba olcaklar da
hinci ben de(y)zem denen şerefsize ne deyeyin
esginki ğibi hatır-gönül galmamış..
valla adama zorunan araba aldırcaklar
iyi de hinci ben tatar arabasını neydeyin
durduk yerde bi de gatır mı besleyeyin
..
şükür bizim de halımız vahtımız eyi ga(y)ri
ele ortakçılığ edeceğimize goyun dutduk
üş beş de katıncımız var, emme gariben hepisi
mayile elbirlik işimiz, gaydımız öğümüzde
şükür kimselere mu(h)taş değiliz emme
dezem böyüğ olunşa; anam ona ğarşı dutuk
dutup yakasına yapışsam şerefsizin
“günüleyo”n sanıllar, adımı çıkarıllar
işin iş yüzünü el-gün nerden bilsin..
adıysa da havaslığımı bilmeyen mi var?
..
bi agası! o da hincilik bilmese yeter de artar
neye dersen? herif köyede en birinci e(h)pabım
maazallah adamın zeynine bi kılçık gaçar
bi taha oralardan geçemen, arlanırın
gayınço; saz mı dedi “gucaklayon eletiyon”
kekik toplayon, keklik yumurtası buluyon
peynir gülü deşiriyon, gazma sapı bellikleyon
olmadı goyun gayıp garışmışdır deyon seğidiyon
“Yeğe” bi tefasında benden gaçayın derkene
garışdı onnarın goyun beliğinin içine
“şükür” dedim, has-öz ellemedim ben de
bireşdene seğittim mardım yavıklım gile
“Mırı Şaban Emmilerin Yeğe gayıp” deye
sanki bana neyise.. emme “şükür” işdehe
ağıllarında az mı aradım o “Deli Şişeği”
şükür.. o “Deli Şişek” az gahrımı çekmedi
hele bi de feneri yavıklım dutmayo mu
fenerin şavkında benim ırafık “Deli Şişeğe” bakıyoru
ben yavıklımın endamına, saşlarına, yanağına
o benden yanna bitecik bile bakmasa da
hele o böbek halleri, masım iri goyun gözleri
i(n)sanın aklından çıkar mı, başga şey düşler mi
hey anam heeyy ne coşardım, ne goşardım
“Yeğe”yi her gün hususi onnarın beliğine seçerdim,
sonura da bilmezeye onnara aramaya ğederdim
“Mırı Şabannarın yeğe ğene ğayıp” derdim
neye ğeldiğimi unudur yavıklımı seyrederdim
emme hinci düşünüyon, aklıma ğeliyo da
ne yaşadım o Mırının “Deli Şişeğin” sayasında
..

biladerinen goyun örümeye ğetdik miydi
“canım cukurdardı” , serde genşlik de var tabi
aklım eserdi ben saheti-maheti bile bilmeden
illem n’oldum-öldüm ordan geçecen
anacazım çakozlamış, işin irengini
bi ğün çakdırmadan tam da yata(ğı)ma sokuluyon
“İrbem sen Goruda mı örüyon goyunnarı” dedi
hemen salağına yatdım annamazdan geldim
solu(ğu)m daşdı “Güneydee örüyon” dedim
“kaş gecedir; hemi sürüden sonura ğeliyon,
hemi de ho yandan geliyon deme(z) mi
elle valla! bek akıllı sanırdım ben de kendimi
..

..
DEVAM EDECEK

Resim için Burdur Bucak’a teşekkürler