Baharda çiçekler açar yürekte ben ölürüm
Bu şehir çok soğuktur bilirsin üşürüm
Yitikse umut yoksa sevinci keyfin
Bilki kimsesizim sensizim belirsizim
Tanımak lazımsa günahı olsun çarmıhta bir hiçim.
Kırmızı bir gelincik olursun saçlarımda
Kırık camlar gibi keskin yosmalar gibi işveli
Günaha alıştırışın beni sabahında agladıgım gecede
Gerçi sende anlarsın bu kırmızı gecenin hüznünü
Pencerede ezan sesi soyunmuş bir günahın içinde
Özgürlük kapıdan içeri girince başlıyor
Kimlik sormuyor polis aç kalınca
Camları buğuludur hüznün perdeleri açık
Kavgaları ölüm gelince biten bu hayatta
Baharda çiçekler açar buğday başaklarında
Doyumsuz bir özlemdir anlatılmaz burda
Askerler ölür yaşadıkça yalan askerler uykumda
Tanıyormusun tanrıyı inanmak başka bir şey
Başka bir şey olmak varya ağladıkça
Bu ülke böyle işte kadınları mahzun
Erkekleri dörtduvarda mahpus
Bana ölümü anlatın temmuzda
Baharda çiçekler açar ben ölürüm.