Nerede kaldı gâyem, nerede kaldı ülküm,
Göklerde değilsem de kim demiş kanatsızım?
Çağlara mühür vuran, ben ki; Türk oğlu Türk’üm!
Şâha kalkmaz olmuşsam, kim demiş ki at’sızım?

Bugün yıkık hayaller, umudum mengenede,
Bozuk plak misali diyorlar, yapamazsın,
Çaldırdığım yarınım şu kaçan çingenede!
Eller çıksa da aya, sen Şam’a varamazsın!..

Beni yolumdan koydu balçık misali bu söz,
İnanmalıyım yine yarınlar olduğuna,
Saplandım ki içine vıcık vıcık dış ve öz!
Her gecenin sonunda güneşin doğduğuna...

Derim; geri planda kalsın gayrı menfaat,
Heyhât, hasret kalmışım bir mutlu neticeye,
Gece karışsın güne, hizmet dolsun her saat...
Paralanmış zamanlar, gün karışmış geceye!

Bir kara gün dostunu asırlardır aradım,
Bu menfur hengâmede kim bilir kadir-kıymet?
Benim benden başkaca dostum yokmuş anladım.
Tam güneş doğdu derken basıyor yine zulmet...

Hicran Seçkin